Como
Rozpoczynamy wędrówkę od absydy renesansowej katedry, gdzie grasuje miejscowy pazzo[1] lubiący oblewać wodą wchodzących do świątyni bocznym wejściem, co skutecznie odstrasza nas od jej zwiedzania. Obok fasady katedry biegnie portyk w czarno-białe pasy, wyglądający jak pasaż prowadzący do dzwonnicy. To Il Broletto, który służył jako miejski ratusz. Świeckie centrum miasta fizycznie niemal zespolone z centrum duchowym to obraz odbiegający od stereotypu dumnych komun miejskich (zdj. 8). Miasto oszczędnie gospodaruje przestrzenią- obok Il Duomo[2] znajduje się teatr muzyczny, tuż obok przebiega linia kolejowa.
Zdj.8W pobliżu katedry kupujemy czerwone brzoskwinie. Oczywiście z powodu nieznajomości liczby mnogiej słowa pesca proszę sprzedawcę o trzy ryby. W odpowiedzi otrzymuję: żądane owoce i żartobliwe pouczenie po angielsku.
W odległej części przystani znajdujemy pizzerię i stajemy przed odwiecznym dylematem: jaką pizzę zamówić? Decydujemy się ostatecznie na dwa wspaniałe placki: prosciutto crudo i quattro formaggi, których oczywiście nie jesteśmy w stanie skończyć i ostatni skrawek pakują nam na drogę. Dzisiejszego wieczoru przy kolacji odegra on swoją rolę; towarzyszka posiłku odda go sympatycznemu znajomemu, ten zaś otworzy folię bezpośrednio na sali i zje resztę pizzy, mimo krzywych spojrzeń kelnerów z Hotelu Ventolosa. Niemniej plastry dojrzewającej szynki ciasno ułożone na podpłomyku są tego warte!
Przechodzimy wzdłuż brzegu jeziora ( niestety zasłoniętego płotem) na tyły Tempio Voltiana, czyli muzeum wywodzącego się z miasta słynnego fizyka. Budynek stylizowany jest na, podrabiany pod każdą szerokością geograficzną, Panteon rzymski. Moczymy stopy w jeziorze, skrapiamy brzoskwinie wodą z butelki napełnionej przy katedrze. Owoce są bardzo słodkie. Wokół nas miasto wtapia się we wzgórza; piętro kamieni pod piętrem roślinności.
[1] pol. wariat
[2] Il Duomo – jedno z dwóch, obok la cattedrale, włoskich określeń katedry
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz